Stary niedzwieć mocno śpi..

a my nie.
    My nie śpimy w ogóle. Laura od urodzenia ma nadmiar energii. Jako noworodek nie spała w dzień, a w nocy budziła się po 5-6 godzinach snu. Wtedy jakoś to znosiłam, byłam przygotowana na wszystko i nawet dawałam radę. Z kolejnymi miesiącami pojawiała się nadzieja, że jednak polubi drzemki, jak skończyła 4m-ce przestała płakać(mam ochotę użyć innego określenia np. wyć lub drzeć się;)) na spacerach, a nawet w domu zdarzało jej się zamknąć oko na 20 min. Byłam pełna nadziei i może dlatego opuściłam gardę. Rozleniwiłam się ;) i zaczęłam marzyć o nowym życiu. To był błąd. Z nieznanych nam dotąd przyczyn nasza córka postanowiła zbojkotować spanie, ku zdziwieniu wszystkich, którzy spędzają z nią więcej niż godzinę i najczęściej to oni pragną odpocząć.
Nowe umiejętności (raczkowanie, siadanie), gry i zabawy, spacery, noszenie na rękach, bajki na you tube, a nawet suszarka nie są w stanie zmęczyć naszego małego "cyborga". Po długiej walce zasypia ok 22-23, ale sen ten jest płytki i delikatnie mówiąc wybudzi ją oddech matki albo ojca;) Zachowuje się tak, jakby bała się, że coś ją w życiu ominie.
   Temat spania nie jest u nas nowy. Los tak chciał, że połączył ze sobą osoby z dwóch różnych sennych światów. W mojej rodzinie nigdy nie uskuteczniało się drzemek w ciągu dnia, a do sprawnego funkcjonowania wystarczał nam  7-8 godzinny sen w nocy. W rodzinie mojego męża wszystko kręci się wokół spania. Tam zawsze leży świeża poduszeczka gdyby ktoś chciał chwilkę odpocząć;)
Zawsze zastanawiamy się czy brak energii lub jej nadmiar to zasługa genów czy przyzwyczajeń. Może ważna jest dieta, a może sposób życia. Dlaczego niektórzy muszą się położyć w danej chwili, a inni mogą spokojnie wykonać wszelkie czynności i dopiero po uporządkowaniu przestrzeni wokół łózka położyć się i oczekiwać...
   I tu pojawia się kolejny problem. Im bardziej jestem zmęczona tym trudniej jest mi zasnąć. Wczoraj po długim i żmudnym dniu położyłam się do łóżka ok północy i...i nic;(Zaczęłam przeglądać internet, myśleć o rzeczach przyjemnych, miałam nawet zamiar zacząć czytać książkę, ale zdrowy rozsądek kazał mi się skupić na spaniu.
Co mi się śniło? Coś wyjątkowo abstrakcyjnego. Grałam w reklamie, nie pamiętam co reklamowałam, ale chyba jakiś produkt dla rodziców i dzieci. Reżyser mimo, iż cały czas mnie poprawiał, przebierał, ustawiał to nie był zadowolony z efektu. Jak się później okazało cały czas u mojej piersi wisiało niemowlę- czyt. moje własne dziecko;)jakby się wgryzła w moje DNA, była nieodłączna, definiowała mnie.
Dziwne..
Ps.Dziś będziemy próbować przekonać Laurę do mleka modyfikowanego. Oby chciała współpracować;)